Indringend kijk ik in de spiegel... Wie is dat..? Ze zeggen dat ik dat ben. Wie ben ik eigenlijk..? Nee, dat ben ik niet. Dat is het lichaam dat om mij heen zit. Vlees wat ik niet zelf heb uitgekozen. Het omringt mij. Geeft mij vorm. Maar dat ben ik niet. Ik zit ergens daarbinnen. Maar jullie kennen mij zo. Niet ik. Ik ken mij van mijn gevoelens, mijn gedachten, mijn ratio. Dat ben ik. Maar dat weten jullie niet. Als ik in de spiegel kijk zie ik pas wat jullie zien. Maar ik ken mijzelf niet zoals jullie mij kennen. Dus eigenlijk ben ik een vreemde voor mezelf. Ik ben degene die door mijn ogen naar buiten kijkt. Maar jullie zien de eigenlijke ik niet. Dus eigenlijk ben ik ook een vreemde voor jullie. Hoe denken wij elkaar dan te kennen? Er zit iets tussen jullie en mij en tussen mij en jullie. Een lichaam om mijn geest. En één om die van jullie. Het is ons lichaam en onze geest, maar toch kunnen wij er niet zelf uit en zijn er niet zelf ingekomen. Is het dan nog ons lichaam en onze geest?
Mijn geest dat ben ik. De geest stuurt het lichaam. Het lichaam kennen jullie. Maar jullie kennen mij niet. Ik ben mijn gevoelens. Ik ben mijn daden. Ik ben mijn woorden. Ik ben mijn gedachten. Voor jullie. Dat ben ik.
Dus waarom nog in de spiegel kijken als ik mijzelf toch niet zie?
Ik weet wat de ware spiegel is. Dat zijn jullie.
B.T.
