Ne kadar mutlu olsam da, ne kadar huzurlu olsam da, hüzünü unutmak istemiyorum. Körelmek istemiyorum ona karşı. Tadını unutmak istemiyorum. Hissetmek istiyorum gerektiğinde.
Çünkü o bana dünyanın halini hatırlatıyor. Yok. Dünya güzel. Aslında o bana insanlığın dünyayı ne hale getirdiğini hatırlatıyor. Halifeliğinin hakkını veremediğini.
Çünkü o bana ideali hatırlatıyor, olması gerekeni. Doğruyu. Hakkı. Bunu unutursak eğer, yolumuzu tamamen kaybetmiş duruma gelmiş oluruz. Sapmış oluruz.
Neyse ki hüzünü bana unutturmayacak yeterince şey var etrafta. Kimisi gerçek, kimisi kurgu, ama nihayetinde hatırlatıyor.
Terk etme beni...
B.T.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder