Boşluk

Gecenin içinden, boşluklardan sesleniyorum. Buruk, sabırlı, mütevekkil. Odam sessiz, yalnız klavyenin tuşları ses veriyor. Dışarısı sessiz, yalnız rüzgarın yapraklara vurduğu ses var. 2017 de bir Ramazan gecesinde sahur vakti. Aslında huzur için herşey mevcut şu an. Peki nedir ozaman?

Bir şeyler eksik, tam değil. Rabb'imin o kadar şey vermesine rağmen. O kadar lütufta bulunmasına rağmen. O kadar duamı kabul etmesine rağmen; nedir bu boşluk, bu tedirginlik?

Bu tatminsizlik değil. Vefasızlık değil. Nankörlük değil. Doyumsuzluk da değil. Bu vicdanın sesi olmalı. Duyarlılığın sesi. Samimiyetin sesi. Canımın sesi. Gerçeğin sesi...

...dünyanın hali, insanların hali, müslümanların hali, benim halim. Elimden gelen de tek kendi halime müdahale edebilmem... Peki ne yapmam lazım?

Tekrar sabır, tekrar tefekkür ve sonrasında tevekkül'e dönüş.

B.T.